《题石鼓书院因寄衡州邓少府》拼音版

明代张吉

shíshūyuànyīnhéngzhōudèngshǎo--zhāng

wǎnghángōngshīyáojiāngshèngjīndēngjiāngshìshìzhèng

shísuīqiūgāokāiwèijìngzhēngshuǐduànqiáohuīxiāngliútáijìng

tíngxuānfāngzhànfēngchūjìnyǎngzhǐshíqīnggōngtuǒxiānshèng

ménluóyǎomíngjìngzhuǎnshēnqiànzhūxiánxiàngzàibàishēnjìng

shùjiàn退tuìzhīwēngéguānmiànzhōngzhèngnánxuānzizhūzizuǒyòuxiānghuīyìng

shèngshìmáopēngfándòudìnglínghuīzhúyōuxiǎnyànyànkāixīnjìng

kǎohóuchūyuánbāngzhèngzhōnggèngèrshǒufēngshèng

sānziwēiyuànyóujìngmiǎn怀huáimǐnmǐnkuíshūwèichēng

xiānshēngliángxīnsuǒbìngzǎowǎnjīngyíngzhāngkǎodìng

zhòngláiyīngyàngèngdēnglínxìng

张吉简介

唐代·张吉的简介

(1451—1518)江西馀干人,字克修,号翼斋,别号古城。成化十七年进士。授工部主事,官至贵州布政使。精研诸经及宋儒著作。尝曰“不读五经,遇事便觉窒碍”。有《陆学订疑》、《古城集》。

...〔 ► 张吉的诗(283篇)